Αγγελική Σπηλιωτοπούλου

Η ‘Αντζυ Σπηλιωτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα την εποχή που οι Rolling Stones μεσουρανούσαν.Θα μπορούσε να είχε επιλέξει το επάγγελμα της μουσικού ή της ντι-τζέι εφόσον λατρεύει την μουσική, αλλά την εποχή που έπρεπε να επιλέξει τον δρόμο της, αιχμαλωτίστηκε από κάτι ζωγραφισμένα βότσαλα που σχημάτιζαν ένα μαγικό τοπίο και αποφάσισε να γραφτεί στην σχολή Βακαλό και να σπουδάσει πλαστικές τέχνες με δασκάλους την Ελένη Βακαλό ,την Ρουμπίνα Σαρελάκου,τον Γιάννη Αδαμάκο,τον Νίκο Στεφόπουλο,τον Γιάννη Παπαιωάννου και πολλούς άλλους. Ειδικεύτηκε στη Οπτική Επικοινωνία.
Ξεκίνησε να δουλεύει στον χώρο της γραφιστικής και της εικονογράφησης αμέσως μετά τις σπουδές της και παράλληλα συνέχισε να σπουδάζει φωτογραφία στην σχολή Focus και αργότερα σχέδιο και χρώμα στον ‘Ομιλο Τεχνης και Φιλοσοφίας με δασκάλους,την χαράκτρια Ρουμπίνα Σαρελάκου και τον γλύπτη Κυριάκο Ρόκο.
Συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου όπου έκανε εικονογραφήσεις για εκπαιδευτικά ευρωπαϊκά προγράμματα και κυρίως για το πρόγραμμα “Ένας ιππότης στο κάστρο των Γραμμάτων” σε σενάριο Ευγένιου Τριβιζά.
Στην πορεία παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και χρώματος στην Ανώτατη σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα ως ακροάτρια, όπου ήρθε αντιμέτωπη με πολλά ερωτήματα. Αποφάσισε να αναζητήσει απαντήσεις στο εξωτερικό. Βρέθηκε στις Βρυξέλλες,στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Ερευνητικό τμήμα “σύγχρονου σχεδίου” με δάκαλο τον “τρομερό” Lycien Massaert. Εκεί ασχολήθηκε με την Φιλοσοφία, την Ανθρωπολογία της τέχνης ,την Λογοτεχνία,την Ιστορία της τέχνης. Απέκτησε πτυχίο εικαστικού ειδικευμένου στις “πλαστικές τέχνες και τις τέχνες του χώρου” και από τότε προσπαθεί να ερμηνεύσει πλαστικά έννοιες της εποχής του μεταμοντερνισμού, φεύγοντας από την αναπαραστατικότητα.
Στο Βέλγιο δίδαξε σχέδιο και χρώμα σε έφηβους και ενήλικες, ζωγραφική σε παιδιά του δημοτικού,έκανε ξεναγήσεις σε μουσεία και αίθουσες τέχνης και διοργάνωσε εκθέσεις παιδικής ζωγραφικής.
Από τον Σεπτέμβριο 2014 βρίσκεται στην Ελλάδα και ασχολείται με τα παιδικά εργαστήρια εικαστικών τεχνών που στοχεύουν να περάσουν στα παιδιά το “μικρόβιο” της περιέργειας και της φιλομάθειας,της έρευνας και του πειραματισμού, να καλλιεργήσουν την οπτική αντίληψη,την κριτική σκέψη,την αισθητική.
Είναι μητέρα του 5χρονου Αντώνη που όταν μεγαλώσει θα γίνει πυροσβέστης,ταξιτζής,κτίστης,καπετάνιος,πιλότος και χειριστής μπουλντόζας.